Diefstal

Hinu zat in haar kamer en staarde naar de lege plek waar haar beeld ooit had gestaan. Het beeld was een onbetaalbaar artefact voor haar. Het was een symbool geworden van haar eigen erfgoed. Ze had er altijd een diepe band mee gevoeld. Ze kon niet geloven dat iemand het gestolen had. Het enige wat achterbleef was een briefje waarop stond: “Je zult het nooit meer zien.”